Wie of wat is God?

Wanneer je om je heen kijkt is er verbazing mogelijk over de complexiteit van de natuur. Je ziet de wolken, de zon, de bloem en de vogel. Wanneer ik de vraag stel ‘weet je hoe de wolken zich formeren?’, dan zal je vast teruggrijpen op kennis die je ooit geleerd hebt. Je weet dat temperatuur en drukverschillen een belangrijke invloed hebben, voornamelijk boven gebieden rijk aan water, zoals de zee. Daar vindt dan ook verdamping plaats waarbij de deeltjes lichter wegen dan de lucht en zo wolken kunnen worden geformeerd. Deze verspreiden zo hun water en vergroten de voor leven vatbare gebieden. De zon is ook al even fascinerend. Een middelgrote ster, of in wetenschappelijke termen een kleine dwerg, put uit zichzelf uit een haast onuitputtelijke energievoorraad. We weten al wél dat de energievoorraad van de zon zelfs niet onuitputtelijk is. Ooit zal daar dan ook een einde aan komen. Het mooiste van alles is dat álle energie die we op aarde verbruiken, van het rijden van een auto (aardgas en aardolie-energie) tot en met het knipperen van onze ogen (atp verbranding in de cellen van de spieren rondom ons ooglid welke door voeding in ons lichaam is binnengekomen) afkomstig komt van de zon. Er is geen enkele andere mogelijkheid waar wij op aarde energie van kunnen hebben. Energie uit de grond (aardolie) en energie uit voedsel wat in ons lichaam komt, is ooit via andere levende organismen omgezet in voor de mens bruikbare stoffen. Het grootste aandeel hierin zijn de bladgroenkorrels in planten die via fotosynthese zonneenergie omzetten in organische stoffen als glucose. Al het mogelijke leven wat we kennen bouwt voort op deze minuscule bouwsteentjes die in aanvang worden gelegd in de meest primitieve vorm van leven zoals planten. De bloem en de vogel, maar ook de waarnemer van dit alles, de mens zelf, vindt hierin zijn oorsprong. In de placenta krijgt hij namelijk voeding van de moeder in de vorm van organisch materiaal, wat of direct uit de planten afkomstig is of indirect, dus via vlees waarbij het dier de planten (of eventueel een ander dier) heeft genuttigd. En aan de basis hiervan staat weer de zon. Zo kunnen we als ontwikkeld mens de geweldige harmonie ontdekken van alles wat ons omringt en, nog veel belangrijker, waar wij zelf ook onderdeel van zijn.
De belangrijke vraag is nu: waar laat de god zich zien die dit heeft gecreëerd? In de schepping als totaliteit wordt vaak geantwoord. Nou, dat zou best kunnen maar waar vinden we dan nog een gebied wat we niet kunnen verklaren? Ja, hier komen we aan bij een belangrijk punt. En dat is namelijk het leven zelf. Dat is onderworpen aan de wetmatigheden van dit universum. Zoals we hierboven zagen getuigt de nauwkeurigheid van de samenhang hierboven van zulk een masterplan dat we gepast stil mogen worden. Maar om te stellen dat God verborgen zit in de wolk is niet meer rationeel. We kunnen stellen dat de wolk een voortbrengsel is van het masterplan. Of de wolk zich nu beweegt in noordelijke of zuidelijke richting is buiten het goddelijke. Dat bevindt zich in het voor de mens verklaarbare gebied en is als entiteit niet goddelijk. Datzelfde geld voor de bloem. Of de bloem nu groeit aan de oever van de rivier of op een onherbergzaam rotsachtig gebied, dat is niet een vertegenwoordiging van God. God vinden we ook niet in de bloem. Maar het bestaan van planten is een uitspruitsel van het Goddelijk masterplan. Wanneer kwekers erin slagen om een kruising mogelijk te maken tussen verschillende soorten en er zodoende een nieuwe genenpool ontstaat binnen de plantenwereld is dat niet Gods directe werk, maar is dat een combinatie van de vruchten van Gods masterplan. De directe betrokkenheid van God is los, en we vinden God ook niet verscholen achter de bladeren van de plant. Wat we als mens kunnen verklaren moeten we dan ook niet mystificeren door een directe link te leggen met God. Vaak wordt dat gedaan met de bedoeling om God te betrekken bij ons dagelijkse gezichtsveld, maar we vergeten dan dat we God oneigenlijk gebruiken en betrekken bij zaken wat zich in ons beperkte menselijke gezichtsveld afspeelt. God is groter dan dit alles, en de vruchten van het masterplan zijn nog maar de zwakke uitwerkingen van dit alles. Wij ervaren het resultaat ervan, wat zich voortbrengt volgens de wetmatigheden en de kanalisering van de kennis-energie van dit universum. De afzonderlijke levensvorm valt is een product wat in een afstandelijke relatie staat van zijn Goddelijke oorsprong. Goddelijk moet hier gezien worden als de wetmatigheid en de allesindringende kennis. De differentiatie tussen levensvormen is een uitkomst van heterogeniteit in een proces wat gaandeweg zich afspeelt langs de tijdbalk van het bestaan. Een goddelijk aspect is meegegeven in ál het leven. Namelijk de óverlevingsdrang. Tezamen met overlevingsdrang komt verantwoordelijkheid om het algehele leven in stand te houden, ál is het voor het eigenbelang van het leven. Want zoals alles alleen kan bestaan in harmonie, geld dit al zeker voor het leven. Of de levensvorm nu homo sapiens (wetende mens), homo erectus of panthera leo (leeuw) is niet van belang. Zoals water volgens de (goddelijke wetten) altijd naar de laagste delen stroomt verspreid het leven zich tot een heterogeen complex omdat het zich altijd aanpast aan de beste condities om haar eigen balans te kunnen behouden. Sommige levensvormen komen daarom voor op plaatsen waar andere niet kunnen leven. Bepaalde vissen kunnen alleen op een bepaalde diepte leven en zwemmen naar hoger gelegen delen zou de dood betekenen. Om de goddelijke magie te versterken moet het meest begaafde soort daarom de eigen harmonie van lichaam en geest omzetten naar de totale harmonie voor de cirkel van al het leven. De God die men zoekt achter bladeren en bergtoppen is dan ook te menselijk en ver ontdaan van zijn goddelijkheid. In deze optiek wordt God dan ook ontdaan van zijn Goddelijke onschendbaarheid en enkel gebruikt voor eigen belangen.
Want het Goddelijk heeft de levensdrift gecreëerd in ál wat leeft en niet in één specifiek soort.
Wanneer we dus de wereld rationeel volledig kunnen verklaren wordt God niet ontdaan van zijn Goddelijkheid. Integendeel, God wordt gekend waar hij behoort. Als de energetische kennis van het gehele universum. Het is niet de man met het witte pak wat de mens bedreigt met straf en hellevuur of beloning. Dit is de menselijke, naïve en simplistische benadering. Dit is het beeld van een menselijk brein wat totaal uit harmonie en onwetend is over de complexiteit van het bestaan. Dit is de mens die zoekt naar verklaring van het onbereikbare en naar macht over zijn omgeving maar pijnlijk wordt geconfronteerd met het Goddelijke. Daarom moet het Goddelijke worden onteigend en verdraait om tot menselijke maatstaven te worden gebruikt om eigen belangen door te voeren. In elke leefregel voor de mens die wordt gesteld door een instituut wat claimt een goddelijke opdracht te hebben horen wij dan ook menselijke gedachtespinsels.
Wanneer we dan ook terugkeren naar de wolk uit ons voorbeeld dan weten we dat we daarin god niet zullen vinden. We weten dat de wolk een afstandelijk product is van het masterplan wat de hemellichamen doet bewegen en elementen hun eigenschappen geeft. Wanneer we juist de goddelijke rationaliteit leren te kennen, hoe kunnen we dan nog toegeven aan de menselijkheid van de kleinzieligen die god te pas en te onpas gebruiken om leven van andere levende wezens te reguleren. Hoe kunnen in gods naam goed en kwaad worden gedefinieerd? Het zou zoveel goddelijker zijn als we onze harmonische situatie onderkennen en ons bezinnen op de échte goddelijkheid en niet op de god die wordt verteld te huizen in de instituties waar het menselijke van afdruipt. Pogingen om de kennis van God te vatten in boeken zijn dan ook bewonderenswaardig, maar menselijke producten zoals taal en tekeningen kúnnen zich niet lenen voor de hoogste wijsheid, dan enkel voor aftreksels vertroebeld door menselijk interpretaties en voorstellingen. Wanneer de wijsheid erin overeenkomt met de wetmatigheden van het goddelijke kunnen we de inhoud goddelijk noemen, maar het feit dat menselijke beelden worden gebruikt geeft de menselijke vertaalslag al aan. Andere, meer primitieve levensvormen gebruiken ook deze wijsheid maar door de meer primitieve levensvorm kunnen zij het nog aan door een geringe opvoeding en door dichtbij de natuur te leven.
Wanneer we de rationaliteit van de wolk en de bloem en foetus kunnen begrijpen, hoe kunnen we dan nog het menselijke woord verheffen tot het Goddelijke? Hoe kunnen we dan nog onze ogen sluiten voor de zo overvloedige menselijk invloed? Dat goed en kwaad zelfs al is vermenselijkt is logisch, want in de natuur kennen we enkel dood en leven, maar dit duidt dés te meer op de vermenselijking. Het geloof komt door rationaliteit niet in het gedrang. God komt al helemaal niet in het gedrang door rationaliteit. Het is enkel de mens die moet vluchten omdat zijn positie onhoudbaar wordt. En al onze voorgaande profeten hebben elk hun bijdrage geleverd in al hun menselijkheid. Ook zij hebben zich verwonderd over de wolk, de bloem en zichzelf. Maar alle anderen die niet die diepere wijsheid vonden hebben dit goddelijke gepolitiseerd. En ja, het is dan zondig om écht god te vinden, zoals de instituties stellen. Maar het is in feite de mens die de weg blokkeert. De mens die zegt god te vertegenwoordigen laat de ander geloven, en de waarachtige mens laat de ander wéten. Wanneer je vanuit dit perspectief kijkt naar de instituties en hun boeken dan vinden we vaak in kinderlijke termen goddelijke kennis, maar wanneer dogmatisch perspectieven worden afgewezen of goddelijkheid geclaimd dan is er in het universum niets waaraan deze claim kan worden opgehangen. Ja, énkel aan God zelf had mogelijk geweest. Maar omdat de god die wordt beschreven zo wordt vermenselijkt kunnen we het enkel ophangen aan het luchtledige, vandaar dat er geen rationele discussie over mogelijk is, maar enkel een dreiging met straf. Zelfs dit is menselijk, de straf dreiging. Elke daad wordt afgerekend naar het zaad wat daarvan wordt geoogst en niet opgeschreven in een ‘dik boek’ en aan het eind van het leven afgerekend alsof de daad wordt ‘bevroren’ in de tijd. Dit menselijk kader is werkzaam voor de niet rationele mens, en geeft veel macht aan de zichzelf hoger plaatsende mens. De enige dogmatische mogelijkheid die we over god kunnen verkondigen is de god die we vinden aan de oorsprong. De Kennis die was, die is en die blijft, in al Zijn onveranderlijkheid. Wanneer de mens dan ook openstaat voor de menselijkheid van zijn zoektocht naar god, en dat zal best plaatsvinden in oprechtheid, dan zullen we met Aäron, Mozes en Mohammed echt godzoekers kunnen worden. En dan vinden we god niet op aarde in instituties, maar we vinden hem op en veel Hogere plaats. We zullen God dan niet enkel vinden achter de wolk, maar in alles wat de wetmatigheden van dit universum omhelst. God is alles in alles en voor alles wat leeft en de mens is niets meer dan leven in de heterogeniteit van de voortbrengsels. Kan God nóg groter zijn?