Religie

Het doel van een titel is het dekken van de lading. In dit geval zou terecht kunnen worden opgemerkt dat de titel nogal vrij algemeen is; zo dus ook de lading.
Niettemin zal hetgeen hieronder wordt beschreven verre van algemeen zijn. Het is een kille, rationele extractie van het leven, en niet in de filosofische zin van het woord zijnde een levensloop, maar van het leven als totaliteit hier op aarde. Natuurlijk zal er een niet te vermijden ondertoon en link zijn naar het menselijk leven, en de aspecten die wij kennen als mens. Voor een goed begrip van dit stuk moet de lezer in staat zijn, zichzelf en zijn gedachtewereld ver achter zich te laten. Er moet een scheiding komen tussen lichaam en geest. Voor wat betreft het lichaam: dit kan worden aangenomen als fysiek en waar. Voor wat betreft de geest: dit is slechts een opvulling en voor elk individu verschillend, zie de ernstige relativiteit er van in, en laat het ver achter je.
Maar ach, het is lichter dat een kemel gaat door het oog van een naald…

Theorieën zijn er te over in deze wereld. Allemaal zoeken ze naar een verklaring voor dingen die niet 1,2,3 vatbaar zijn voor de menselijke rede. De bruggetjes tussen de feiten ansich, vormen zo een theorie. We zijn gewoon om de meest aannemelijke uit te kiezen, te verpakken in een compacte, begrijpelijke versie, en deze door te geven aan anderen. Dat doorgeven aan andere gebeurt op verschillende grondslagen. Zo kan men een theorie door willen geven omdat men gehecht is aan een getrouwe weergave van de realiteit, en de volgende generaties graag met meer wijsheid wil toebedelen dan de eigen generatie toebedeeld is geweest. De relativiteitstheorie van Einstein van rond 1916 is hiervan een goed voorbeeld. Of de Evolutie theorie van Darwin. In het andere geval wil men een theorie doorgeven omdat er een belang aan is gehecht. Hier dient zich een eerste wrikpunt op. Want wanneer we afhankelijk zijn van een theorie voor en ten opzichte van welke doeleinden dan ook, dan komt de waarheid snel op een tweede plaats te staan. De meeste religieuze leiders behoren tot de laatste categorie. Er heerst daaronder ook een onvoorstelbare arrogantie. Ze zijn zelf zo overtuigd van hun theorie dat ze met de beste intenties zullen zeggen dat het een getrouwe weergave is van de realiteit (God heeft het immers gezegd, kan het getrouwer?), en dat dáárom in de eerste plaats belangrijk is dát mensen zich op de hoogte stellen van de theorie, welke uitwerking er ook aan wordt gegeven. Vaak zijn deze bevangen met zulk een blindheid dat een eerlijke scheiding tussen het behouden van macht op aarde en het veilig stellen van de zieltjes niet meer kan worden gemaakt.

Nu is religie op zich een uiterst bedenkelijk fenomeen. In het kort kan gesteld worden dat het is begonnen als een kruid wat nu zijn eigen weg heeft gevonden en verworden is tot onkruid. En ieder individueel plantje leeft. Ieder individueel plantje leeft een eigen leven. Er zijn tienduizenden verschillende soorten rassen, ontstaan uit een handjevol hoofdmoten. Wat in den beginne is gesticht als leidraad voor mens en wereld is verworden tot een eigen leven leidende hongerzuchtige machtsmachine verblind voor de realiteit en begaan met het nodeloos veilig stellen van wat nooit per definitie verloren is geweest. En we kunnen rationeel stellen dat er zoveel rassen zijn als aanhangers van de religies. Elk ieder beleefd een religie toch op een individuele wijze, ook al groepeert men zich in verscheidene genootschappen. En dat is niet verwonderlijk aangezien een religie zijn grondslag heeft in iets wat niet bestaat, dan daar waar niets bestaat, namelijk de geest. En alles wat gegrond en gefundeerd is in de geest, wat men derhalve moet ‘geloven’ in plaats dat men het feitelijk en fysiek kan weten, is geen ander lot beschoren dan, afhankelijk van het referentiekader van de geestesbezitter, een eigen en individueel leven te leiden. En hoe meer men er mee bezig is, hoe meer men het enorme luchtmonster te eten geeft, hoe meer werkelijk het wordt. Men kan dan zulk een interne kracht ontwikkelen dat men, overtuigd zijnde van eigen geestelijke, niet staafbare, hersenspinsels, zelf een nieuwe stroming het leven doet zien, wéér een nieuwe visie op een oud dogma.

Het Jodendom, Christendom en de Islam claimen dat er één enig God is. Respectievelijk, JWH, God en Allah. Hoe is het mogelijk dat God concurrentie heeft hier op aarde? Meerdere stromingen claimen dat er maar één God is, dus iets is fundamenteel fout: of er zijn meerdere Goden, dus er kunnen meerdere godsdiensten zijn, en elke godsdienst die claimt dat er één enig God is, is leugenachtig. Of er is één God, en vele godsdiensten zijn leugenachtig.
In dat geval wordt simpelweg gesteld dat de overige godsdiensten van satanische aard zijn, om mensen er van te weerhouden het rechte pad te bewandelen. Ja, je moet wat als reden kunnen aandragen.

Het interessante van ons als mens is dat we vaak denken in iets universeels. Wij denken vaak in frequenties. In een soort gevoel.

WORDT VERVOLGD